Afstand	Duur	Snelheid	Stijging	Daling
0,0 km		0,0 km/h	0 m	0 m

01-01-2022

De finish: dag 29 in Tarifa

https://music.youtube.com/watch?v=S9oD0BKrJPo&feature=share

Vanmorgen ben ik met Luc naar de haven gelopen om naar Marokko te kijken. Een oversteek ga ik niet maken, omdat de grens met Marokko dicht zit. Jamal ik heb je land gezien. Salam Aleikum. Ik heb mijn heenreis erop zitten. Mijn lichaam voelt brak. Ik heb ook een lichte kater van het bier dat we gisteren dronken. Er waren in Tarifa hier en daar wat barretjes open. Luc en ik vonden er een waar je ook nog heerlijk kon eten. We aten lamskoteletten van de houtskoolgrill. Samen met een Duitse familie en een Engels stel vierden we Oud & Nieuw. Erg gezellig. Ze delen hier 12 druiven uit en elke minuut voor 12 uur moet je er een eten. Heel grappig.

Vannacht ben ik gaan slaapwandelen. Ik ben schijnbaar naakt mijn kamer uitgelopen zonder mijn pas om de deur weer te openen. Stond ik daar naakt op de gang voor een gesloten deur. Ik heb aangeklopt bij de deur ernaast. Uiteraard moesten die mensen heel hard lachen en konden mij niet helpen. Toen maar naar de kamer van Luc gelopen en heb daar verder geslapen.

Luc is aan het einde van de ochtend naar huis vertrokken. Hij moest nog wachten tot het restaurant waar we de avond ervoor hadden gegeten open was. Daar lag namelijk nog een tas van hem. Ik ben vanmiddag langs het strand gaan wandelen. De jas goed dicht en met een muts op. Er staat hier een koude harde wind.

Op het strand heb ik mijn besluit gemaakt dat ik niet terug ga fietsen. Het is mooi geweest. Ik heb Tarifa gezond gehaald zonder pech, kleerscheuren of andere problemen. Ik heb geluk gehad met het weer dat op elke etappe te doen was. Het is hartje winter. Ik voel mij voldaan in wat ik heb volbracht.

Ik heb vaak angsten gehad voor wat me te wachten stond. Vooral in de bergen. De wegen in Spanje zijn niet ingericht om te fietsen. Eerlijk gezegd ben ik blij dat ik niet terug hoef te fietsen. Nog een keer door al die bergen kan ik niet aan. Mijn lichaam is leeg. Mijn geest is gesloopt. Het was schitterend, maar ook intimiderend. Ik ben deze uitdaging ook uit een opwelling van frustratie en kwaadheid aangegaan, omdat je na bijna twee jaar elke keer het café moet sluiten als het slecht gaat in Nederland met Corona. Je voelt je machteloos en stuurloos. Wanneer is het weer “normaal”? Deze fietstocht gaf me focus en concentratie. Dat voelde goed.

Alle steun en donaties die ik heb ontvangen zijn geweldig. Dat helpt het café echt heel goed. Ik mis thuis. Ik mis mijn vrouw en kinderen. Ik kan over jaren terug kijken naar deze zwarte periode die de Coronacrisis is met een gevoel dat er ook pareltjes waren. Een tocht als deze had ik anders nooit gefietst. Het was zwaar maar prachtig. Dinsdag reis ik terug met de trein en hoop voor de verjaardag van mijn dochter terug te zijn. Ik ben dankbaar dat ik deze kans heb kunnen krijgen en dat café Rocks zo goed geholpen is. Love you all

Namens het hele team van Rocks bedankt.